|
|
|
|
|
IN MEMORIAM BR. MAT PAULSSEN Meestal kiezen we als evangelielezing, bij een uitvaart van een medebroeder,
een tekst die goed aansluit bij het karakter of de inzet van een overledene.
Vandaag maakten we daarop een uitzondering: Mat voelde zich namelijk helemáál geen rijke jongeling, in tegendeel! Hij was de soberheid in eigen persoon qua levensstijl en gedrag.We kozen die tekst tóch omdat die ‘wringt’ met onze goede Mat, van wie we nu in droefheid afscheid nemen.Mat was immers iemand die, door zijn vriendelijk glimlachen heen, precies wist wat hij wilde, soms tegendraads kon zijn, met name voor de goede zaak. Mat is in 1932 in Maastricht geboren. Hij voelde zich thuis in dat hecht gezin. Het siert jullie, als familie, dat deze nauwe band heel goed in stand is gehouden. Wekelijks komen jullie per toerbeurt bij elkaar op bezoek. Philo en Mat hadden dagelijks contact via de telefoon. Jullie bleven elkaar nabij. Mat leerde van huis uit, om sober te leven. Het was geen vetpot in het gezin. Maar jullie leerden daarmee gelukkig te leven. En nog béter: samen te delen met anderen, in materiële of geestelijke nood. Dát was de rode draad in het leven van Mat: kiezen voor de minderbedeelden. In september 1945 koos hij ervoor om broeder te worden. Hij meldde zich aan bij het juvenaat aan de Tongerseweg hier in Maasticht. Wellicht dat hevoorbeeld van zijn beminnelijke oom ‘nook Pie’, broeder Leander Penders, hem daartoe inspireerde. Na zijn professie werkte hij in onze scholen in Amsterdam, Helmond en Maastricht. Hij had daarbij vooral veel aandacht voor de meest zwakke leerlingen. In Maastricht was hij directeur van de Lucasschool in de wijk Malberg en aan de Pius X school in Mariaberg. Beide gelegen in volkswijken. Ik heb hem meegemaakt op de Pius X. Hij stond open voor vernieuwing van het onderwijs, werkte samen met de kleuterschool en had goede aandacht voor zijn collega’s. In 1977 vroeg hij of hij zijn schoolwerk mocht vaarwel zeggen. Hij wilde n.l. graag in het catecheseonderwijs en parochiewerk gaan werken. Het bestuur van de broeders stemde daar, na breedvoerig overleg, mee in. In het spoor van onze medestichter Mgr. Louis Rutten, wijdde hij zich, met groot enthousiasme en goede inzet, aan dit werk. In pastor Huub Bovend’eert vond hij een trouwe bondgenoot als arochieassistent in het Witte Vrouwenveld. Samen met pastor Jean Rademakers z.g. bezocht hij scholen om te helpen bij een nieuwe, eigentijdse opzet van het godsdienstonderwijs. In de parochie leidde hij de voorbereiding op Eerste Communie en Vormsel en organiseerde gespreksgroepen met ouders. Toen Mat 75 jaar oud was, stopte hij met dit werk, dat hij 22 jaar lang had verricht. Terecht werd hem daarvoor nadrukkelijk dank gebracht. In 1970 startte de kleine communiteit aan de Prins Bisschopsingel in Maastricht. Mat was toen drie jaar lang lid geweest van de grote communiteit De Beyart, en wilde zich graag bij deze nieuwe leefgroep aansluiten. In een interview over zijn verblijf in de PBS zei hij: “Ik leefde daar samen met mensen van niveau. Dat was inspirerend. We waren een gastvrij huis , vaak ook met broeders uit het buitenland. Er was ruimte en openheid. Daarom vond ik het jammer dat in 1999 de groep uit elkaar viel. Een paar broeders startten een nieuwe communiteit rond de Rooden Leeuw. Ze betrokken twee panden aan de Bogaardenstraat en Capucijnengang. Ik had er moeite mee, dat men eerst het huis aankocht en grote uitgaven deed voor renovatie en huisvesting. Ze bliezen onze communiteit op, vóór men – naar mijn invoelen – écht zicht had wat men daar aan apostolaat zou gaan doen. Ik ben overigens nu erg blij dat het project In de Rooden Leeuw nu goed draait”. Mat ging toen met br. Piet van Bree in een kleine woning in het Witte Vrouwenveld wonen. “Piet voelde zich er meteen thuis”, vertelde Mat me. “Maar ik miste het inspirerende gezelschap van de Prins Bisschopsingel. We waren zó klein behuisd dat we geen slaapplaats hadden voor gasten. Dat vond ik een groot verlies.” Hun woning werd keurig schoon gehouden door Diana en Marij. Ze kookten ook voor de twee broeders. De laatste zeven jaar hielp daar ook Tamara. Toen Piet naar De Beyart was verhuisd, zorgde ze met grote toewijding voor Mat en hield hem op de been. “Wat ik fijn vond aan het huis was, dat we heel dichtbij gewone mensen woonden,” zei Mat in een gesprek. “Af en toe was het wat vervelend, als mensen wéér eens kwamen bedelen. Maar ik voelde me aan het Aarthertogenplein, erg geborgen. Bewust liet ik mijn buurtgenoten merken dat ik hen zag stáán: door een praatje te maken, iedereen te groeten, door met ze om te gaan, een luisterend oor voor hen te zijn, hun kinderen even in ons huis op te vangen, als dat nodig was, en hen af en toe financieel te helpen.” Mat voelde zich nauw verbonden met de congregatie. “Ik moet je eerlijk zeggen dat ik bijna nooit naar feestelijke bijeenkomsten in De Beyart ga. De drukte benauwt me, het haalt me uit mijn dagelijkse doen en laten. Maar ik denk wél dagelijks aan ze en voel me nauw verbonden met al mijn medebroeders, wereldwijd”. Dat bleek ook uit zijn bereidheid om zich beschikbaar te stellen voor werkgroepen. Lange tijd was hij lid van de Werkgroep Vorming FIC en deed mee aan de congregationele zomercursus in Rome. Hij was lid van de klankgroep van de Vereniging Pastoraal Werkenden in het bisdom Limburg. Ook was hij medeoprichter van de wegroep Meta welke groep zich inzette voor onderwijs aan kinderen in Kenia. Mat was een broeder van mensen. Mat was ook een trouwe medebroeder. Heel bijzonder, heel gewoon. Gewoon een heel bijzonder mens. Omdat zijn alleen-wonen in verband met terug lopende gezondheid niet langer verantwoord bleek, verhuisde hij een klein jaar geleden naar De Beyart. Hij was al jarenlang trouwe klant van de geestelijke bibliotheek aldaar, want hij las ontzettend veel boeken die zijn denken en voelen verrijken.Toch bezorgde zijn aanwezigheid, in dit voor hem te grote en vreemd geworden huis, gevoelens van vervreemding en eenzaamheid. Familieleden, medewerkers van de verzorging en facilitaire dienst, het Team FIC en huisgenoten probeerden hem daarin tot hulp en steun te zijn. Hij bracht de dag op zijn kamer door en had gesprekjes met medebroeders. Volgens mij wist hij ook niet meer goed, ‘wie wie’ was, maar dat belette hem niet om heel vriendelijk te zijn en je glimlachend te woord te staan. Op 23 maart ging hij in alle rust en vrede, in stilte van ons heen. In Mat verliezen we een dierbaar familielid en goede medebroeder. Hij zag in zijn leven de nood van de ander en werd daardoor geraakt en ontroerd. Hij staat nu NIET als de rijke jongeling, die géén afstand kon doen van zijn aanzien en overvloedig geld, voor zijn Schepper. Nee , hij staat er als een intens goede mens, die zijn leven in dienst stelde van het geluk van de minstbedeelden. Zijn hemelse Vader zal zéér terecht zeggen: “Kom Mat, neem bezit van de vrede en vreugde van het eeuwig leven. Je hebt het dik verdiend, want je was een zorgzaam en toegewijd medemens. Dat we ons Mat zó mogen blijven meedragen in onze herinnering, want zó houden we hem, onder ons, in leven. Wim Swüste FIC. VOORBEDE bij uitvaart van br. Mat PaulssenWij bidden dat het leven van broeder Mat voor ons een uitnodiging blijft om het nooit op te geven: liefde op te bouwen, vrede waar te maken.Moge het goede dat zijn leven tekende ook de band zijn van onze trouw aan elkaar. Laat ons samen biddend zingen: Omdat gij het zijt, groter dan ons hart, die mij hebt gezien, eer ik werd geboren. Bidden wij voor allen wier leven een zware last geworden is, voor al degenen die er geen vreugde meer in kunnen vinden, voor hen die zich eenzaam en verlaten voelen. Mogen zij veel liefdevolle ondersteuning en hulp ontvangen. Laat ons samen biddend zingen: Bidden we voor allen die de kloof tussen armoede en rijkdom veroorzaken of in stand houden. Maak hen tot rechtvaardige mensen. Dan wordt onze wereld een bewoonbare plaats voor alle mensen. Laat ons samen biddend zingen: Omdat gij het zijt, groter dan ons hart, die mij hebt gezien, eer ik werd geboren. Bidden wij voor de kinderen in Kenia die, dankzij de stichting META waarvoor broeder Mat zich heeft ingezet, de kans krijgen om deel te nemen aan onderwijs, waardoor een hoopvol perspektief ontstaat op een nieuwe toekomst. Laat ons samen biddend zingen: Omdat gij het zijt, groter dan ons hart, die mij hebt gezien, eer ik werd geboren. Bidden wij voor onze gemeenschap en voor de wereld. Dat wij mogen samenleven in vrede en gerechtigheid. Laat ons samen biddend zingen: Omdat gij het zijt, groter dan ons hart, die mij hebt gezien, eer ik werd geboren. God van liefde, U bent onze troost en onze kracht. Luister naar onze gebeden, die wij in geloof tot U richten. Wees in ons midden met Uw liefde en Uw licht. Dat vragen wij U door Jezus Christus, Uw Zoon en onze Heer, tot in lengte van dagen. AMEN |
